Dag 6; Blanding

Vandaag ging de wekker op tijd, want het zou een lange dag worden.
We hadden nu een keer ontbijt inbegrepen, dus we schoven aan in de mini ontbijt ruimte. Gelukkig was het niet druk. Het was echt een hele knusse en schattige ontbijtruimte. Heel simpel hoor, maar dat maakte het juist leuk. Je kon kiezen uit 2 soorten sap, melk of koffie/thee. Verder lagen er sneetjes brood, je kon cornflakes nemen, een muffin of zelf een wafel maken. Dat laatste doe je niet elke dag, dus dat moest natuurlijk even worden uitgeprobeerd ;-). Na een snel ontbijt reden we via het 'centrum' van het dorpje Williams richting de South entrance van de Grand Canyon.
Williams staat nogal bekend om de oude ' route 66'. Daarom moesten we er toch even doorheen rijden, zodat we kunnen zeggen dat we over de route 66 zijn gereden! Haha.. Hierna dus richting Grand Canyon weer, naar het airport, net voor het plaatsje Tusayan. Het was namelijk tijd voor de helikoptervlucht!
Het was even zoeken naar de maatschappij (Papillon) daar, want er waren nog wel een stuk of 4 andere bedrijven die er ook vluchten deden. Daar aangekomen was het me toch een potje druk! We hadden niet verwacht dat het zo enorm druk zou zijn, ook vanwege de andere maaschappijen dus waar het toch echt rustiger leek te zijn.
Na een korte veiligheidsvideo-instructie te hebben gehad moest je in de wachtruimte plaatsnemen totdat je naam werd geroepen. Die wachtruimte zat echter nogal vol met een grote groep luidruchtige Duitsers die zichzelf nogal grappig vonden. Gelukkig konden we mooi alles verstaan, en zo grappig waren ze niet hoor.
Gelukkig hoefden we niet lang tussen deze grappige mensen te zitten want Linda's naam werd omgeroepen om naar de helikopter te gaan.
Linda kreeg plaatsnummer 3, dat is direct achter de piloot. Helaas wel achterstevoren, maargoed er was voldoende te zien! In de helikopter zaten verder nog 2 Nederlandse mannen en 3 Fransen.
De vlucht was echt ongelovelijk prachtig! Echt een aanrader.
Linda heeft wel hoogtevrees, maar had tijdens de vlucht nergens last van, wel apart eigenlijk.
Eerst vloog je over bebost gebied waarna ineens het bos ophield en de Grand Canyon begon. Je moet het zien als een plotselings afgrond, zo groot als je zicht reikt. Heel erg mooi.
Je vloog over the North Rim en een stukje South Rim; het meest bede gedeelte van de Grand Canyon. Ook de Colorado River kon je goed zien. Eigenlijk heel apart dat de Grand Canyon is uitgeslepen door erosie en de Colorado River die je ziet is eigenlijk in verhouding tot miljoenen jaren geleden maar een miezerig stroompje water. Ook apart, je kreeg een nood-reddingsvest om voor 'het geval dat'. Nou, als er wat gebeurd met je dan mag je wel heel erg veel 'geluk' hebben dat je in de Colorado River terecht komt met je inflatable reddingsvestje. Op de droge rotsen heb je er niet zoveel aan. Maargoed, geen paniek! Er is niets gebeurd ;-)
De vlucht duurde ongeveer 30minuten. Onderweg werd in het Frans en Nederlands uitleg gegeven over de Grand Canyon. Leuke service zo in je eigen taal! Na een half uurtje zat het er alweer op en keerden we terug naar het vliegveld. Daar stond Robin veilig aan de grond foto's te maken van Linda's terugkeer.
Het was echt prachtig en uniek om meegemaakt te hebben!
Na weer goed en wel aan de grond te zijn gekomen zijn we doorgereden richting Page. Daarvoor moesten we wel eerst weer het park zelf in. Bij de ingang werden we even herinnerd aan de dag; 11 september. Hier hing de vlag halfstok. Alweer 13 jaar geleden dat het gebeurd is..

Richting Page reden we ten zuiden van de Grand Canyon waardoor we nog onverwachte uitkijkpunten tegenkwamen. We zijn nog 1 keer gestopt om wat foto's te maken (het blijft namelijk zo mooi!) waarna we toch echt zijn doorgereden omdat we al zo'n lange rit voor de boeg hadden.
Op een gegeven moment kwamen we bij het plaatsje Cameron toen de TomTom een andere weg naar Page aangaf als de borden langs de weg.
Na navraag te hebben gehaad bleek dat de tomtom en onze routekaart verouderd waren en we toch echt op de borden moesten rijden.
Ongeveer 45minuten hebben we toen naar de TomTom geluisterd; ' keer om'. Dat ding snapte er niets meer van, wilde ons alle kanten op sturen behalve de goede. Maar, we gingen nog altijd goed volgens de borden. Onderweg kwamen we plots nog een uitkijk-punt tegen, eigenlijk de laatste uitloper zo'n beetje van de Grand Canyon. Heel erg mooi toch weer, zie de foto bij dit verslag.
Hierna weer verder richting Page. Bij Page wilde het allemaal helaas niet lukken vandaag. We wilden graag naar Antelope Canyon. Dat schijnt enorm mooi te zijn. Maar helaas.. We waren zelf nogal verlaat door de helikoptervlucht die uitliep en onze foto-stops onderweg dat we niet meer mee konden met een tour voor Antelope Canyon. Alles zat volgeboekt. Ook de horseshoebend konden we zo 1,2,3 niet vinden. Om verdere uitloop te voorkomen hebben we (met tegenzin..) ervoor gekozen om toch maar richting Monument Valley te gaan rijden.

De zon ging al bijna onder toen we ein-de-lijk op route 163 van Kayenta naar Bluff reden. Ook reden we hierbij uit de staat Arizona, de staat Utah in. Op route 163 is dat beroemde uitzicht op de 3 rotsen te zien. De foto's konden beter, maar helaas ging de zon al onder waardoor het licht niet fijn was om foto's te maken. Maargoed we hebben het gezien en het bewijs staat hieronder! ;-)
Hierna zijn we snel doorgereden richtin ons motel in Blanding, dat was vanaf daar nog ruim anderhalf uur rijden. Op een gegeven moment reden we daar, omgeven door rode rotsen. We waanden ons op een of andere manier een beetje bij de Flinstones in Bedrockplace. Was erg mooi om te zien!

In het donker kwamen we aan bij ons motel. We kwamen erachter dat we niet alleen in een nieuwe staat waren aangekomen, maar ook in een nieuwe tijdzone. Hier is hier een uur later.
Nog even snel wat gegeten van de Subway, samen met een 40oz (= 1,2 Liter!!) beker Cola-cherry, waarna we zijn gaan slapen na deze lange dag waar niet alles meezat, maar de helikoptervlucht toch wel het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt was.